Złoże Jankowice 6 położone jest w województwie mazowieckim, w odległości około 3,3 km od Szydłowca i około 3 km od drogi krajowej numer 7. Stanowi ono fragment rozległej wychodni osadów dolnojurajskich (liasowych) pliensbachu, wykształconych jako piaskowce, mułowce i iłowce serii drzewickiej, przykrytej cienką warstwą osadów czwartorzędowych. Firma COIN posiada pełną dokumentację geologiczną złoża i koncesję na wydobycie kopaliny oraz jest właścicielem nieruchomości. Powierzchnia nieruchomości wynosi 3,2 ha i posiada dostęp bezpośredni do utwardzonej drogi gminnej, w bliskiej odległości znajduje się droga asfaltowa obsługująca sąsiednią kopalnię.
Złoże piaskowca Jankowice 6 charakteryzuje następującymi parametrami:
- średnia miąższość złoża – 7,4 m,
- średnia głębokość spągu złoża – 10,2 m
- średnia grubość nadkładu – 2,8 m (w tym około 1 m użytecznej zwietrzeliny - popularnej "dzikówki")
- stosunek nadkładu do złoża od 0,25 do 0,98
- zasoby złoża 84 069 m3 (174,02 tys. t)
Parametry jakościowe kopaliny w złożu Jankowice 6 znacznie przewyższają średnie przyjęte dla złóż szydłowieckich; średnie wartości prezentują się następująco:
- ścieralność na tarczy Boehme’go – 6,1 mm
- porowatość – 14,8 %
- nasiąkliwość wagowa – 7,2 %
- mrozoodporność – całkowita
- wytrzymałość na ściskanie – 49 MPa
- gęstość pozorna – 2,07 t/m3
W stanie naturalnym piaskowiec szydłowiecki ze złoża Jankowice 6 może być stosowany zgodnie z normami polskimi i europejskimi na okładziny pionowe zewnętrzne i wewnętrzne oraz na schody i posadzki.
Poszukujemy partnera zainteresowanego zakupem nieruchomości wraz z koncesją na wydobycie lub wniesieniem majątku do spółki.
Złoża piaskowca z okolic Szydłowca należą do jednych z największych w Europie i najdłużej eksploatowanych na terenie Polski. Szydłowiecki piaskowiec kwarcowy to skała osadowa, drobnoziarnista o dobrej bloczności i łupliwości powstała w wyniku scementowania ziaren kwarcu, skaleni, miki oraz okruchów innych skał i minerałów. Charakteryzuje się białą lub jasnożółtą barwą i całkowitą mrozoodpornością, co sprawia, że nadaje się doskonale na elementy zewnętrznej dekoracji architektonicznej. Występuje tu zarówno w odmianach gruboławicowych, blocznych, o dobrych parametrach kamieniarskich, jak i miękkich. Relatywnie miękki po wydobyciu daje się łatwo kształtować, natomiast po wyschnięciu twardnieje i ciemnieje, co sprawia, że jest dość odporny na działanie czynników atmosferycznych.
Współcześnie piaskowiec stosowany jest w architekturze ogrodowej jako element do obudowy oczek wodnych, okładzina ogrodzeń i elewacji. Z piaskowca wykonywane są płyty chodnikowe, kostka brukowa, elementy rzeźbiarskie, parapety. Ze względu na walory estetyczne stosowany jest również jako element dekoracji wnętrz – obudowy kominkowe, portale, kolumny, posadzki i schody nadają pomieszczeniom szlachetny polor luksusu. Piaskowiec łupany, tzw. dzikówka, ze względu na urozmaiconą fakturę i kolorystykę coraz częściej wykorzystywany jest nie tylko do aranżacji ogrodów, ale także w pomieszczeniach nadając im ciepły, naturalny klimat, doskonale komponujący się z nowoczesnymi elementami szklanymi czy drewnianymi. Specyficzne właściwości fizykochemiczne materiału z Szydłowca sprawiają, że doskonale nadaje się on na nagrobki i rzeźby, które w przeszłości rozsławiły szydłowieckie złoża nie tylko na terenie Polski, ale i na świecie.
Tradycja eksploatacji szydłowieckich złóż sięga XV wieku. Ich unikalne właściwości sprawiły, że od wieków znajdował zastosowanie zarówno do celów praktycznych, takich jak wyrób kamieni młyńskich, żaren, osełek, wykładzin pieców hutniczych, toczydeł i okładzin elewacyjnych, jak i jako tworzywo artystyczne. Od czasów renesansu był wykorzystywany w całej Polsce jako materiał dla rzeźbiarzy i architektów do tworzenia ozdobnych obramień okiennych, chrzcielnic, portali, nagrobków i rzeźb. Wśród sławnych nazwisk stosujących w swych realizacjach ten materiał figurują tak znaczący dla rozwoju polskiej sztuki artyści jak Santi Gucci i Kasper Fodyga.
Druga połowa XIX wieku przyniosła piaskowcom z Szydłowca kolejny rozkwit popularności, ze sprowadzanych z tamtejszych kamieniołomów bloków powstawały nie tylko dekoracyjne detale budowli warszawskich, ale także elementy budowlane eksportowane do Petersburga oraz na pozostałe tereny Rosji, a nawet do Chin.
Popularność szydłowieckich złóż utrzymała się po drugiej wojnie światowej, gdy tamtejsze piaskowce służyły do odbudowy zrujnowanych zabytków oraz ozdabiania monumentalnych gmachów budowanej w socrealistycznym duchu stolicy. Szydłowiecki piaskowiec, jako materiał rodzimy a zarazem elegancki, zdobi elewacje i wykończenia gmachów, które w połowie ubiegłego wieku miały być wizytówką nowoczesnej stolicy: Pałac Kultury i Nauki, Gmach Muzeum Narodowego w Warszawie, elewacje Marszałkowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej.
Do dziś piaskowiec z Szydłowca można podziwiać w postaci tak wybitnych realizacji jak pochodzące z 1834 roku Mauzoleum Stanisławowa Kostki Potockiego i Aleksandry z Lubomirskich w Wilanowie, projektu Henryka Marconiego wykonane przez Jakuba Tatarkiewicza i Konstantego Hegla, majestatyczne sylwetki lwów zdobiących dziedziniec Pałacu Namiestnikowskiego, czy monumentalne rzeźby zdobiące MDM, m. in. słynny Hutnik autorstwa Jerzego Jarnuszkiewicza.
Obecny renesans zainteresowania piaskowcem obserwowany m.in. na Międzynarodowych Targach Wzornictwa i Technologii Kamiennych w Weronie, w 2010 roku wskazuje, że przed piaskowcem z Szydłowca, który może poszczycić się unikalną jakością, rysuje się kolejny okres trwałych i pięknych realizacji.